Najmocniejsze ogniwo. Jak stać się niezastąpionym zawsze i wszędzie

Recenzje książki: Najmocniejsze ogniwo. Jak stać się niezastąpionym zawsze i wszędzie (6) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: teslawski.wordpress.com Maciej Tesławski, 2011-04-06

   Recenzja dotyczy produktu typu: ksiązka drukowana

   Drogi Seth, Przeczytałem, już jakiś czas temu, Twoją książkę „Najmocniejsze ogniwo” i chciałbym się podzielić z Tobą i wszystkimi zainteresowanymi, kilkoma, na jej temat, uwagami. Wybacz szczerość, ale tak zostałem skonstruowany, a znalazłem w niej Twoje nawoływanie do autentyczności, a tym samym do szczerości. Książkę otrzymałem z wydawnictwa Onepress z prośbą o recenzję, a uważam, że autor jest najlepszym adresatem recenzji… Czytałem tę książkę początkowo z pewnym wahaniem, bo jestem już po lekturze Twoich „Plemion 2.0” i po tytule spodziewałem się, że teraz szerzej piszesz o przywództwie. Jakże się myliłem. Przekonałem się o tym bardzo szybko. Więcej czasu zajęło mi zrozumienie, że nie nawołujesz do bojkotu kapitalizmu i gospodarki wolnorynkowej. Początkowa Twoja, bardzo słuszna, krytyka korporacji jest doskonale uzasadniona i całkowicie się z nią zgadzam. Masz całkowitą rację, że korporacje potrzebują miernych pracowników przede wszystkim po to, aby obniżyć cenę. Pozwól, że przypomnę Ci Twoje słowa z Plemion 2.0 o przywództwie w firmie Apple. Przecież produkty tej firmy są droższe niż „konkurencji”, choć uważam, że konkurencji w kategorii nie mają. Wracam jednak do „Najmocniejszego ogniwa”. Przepraszam za tak późne zrozumienie, że książka nie opisuje sytuacji zastanej i nie jest poradnikiem jak się odnaleźć w świecie korporacji. Nawołujesz w niej każdego z czytelników do odkrycia w sobie artysty w tym co robi. Do wyjścia ze status quo w jakim tkwimy i wzbudzenia w sobie pasji. Bardzo Ci dziękuję za tę książkę, bo odmieniła moje postrzeganie zupełnie. Już w połowie złapałem się na tym, że czytam niektóre rozdziały kilka razy. Mam nadzieję, że nie będziesz miał nic przeciw temu, że będę Cię cytował na zajęciach, zwłaszcza dla studentów, którzy jeszcze nie muszą się „wydobywać” z marazmu status quo. Uważam, że tę książkę musi przeczytać każdy kto chce coś w życiu osiągnąć, kto chce zostawić jakiś ślad po sobie. Jesteś, podobnie jak ja, skażony marketingiem ale udaje Ci się tę manierę marketingową dobrze schować. Nie ukrywasz jej jednak, zgodnie z zasadą autentyczności. Musisz jednak się zgodzić, że zmienia to sposób postrzegania świata. Raz jeszcze bardzo dziękuję, książka jest genialna, doskonała, ucząca a nie pouczająca, a przede wszystkim wywołująca zastanowienie i myślenie. Nie wiem jak to możliwe, że dopiero teraz ją napisałeś. Kłaniam się z szacunkiem Maciek Tesławski

2. Recenzja: radio ZET Krzysztof Pyzia

   Recenzja dotyczy produktu typu: ksiązka drukowana

   Kilka lat temu w telewizji emitowany był teleturniej „Najsłabsze ogniowo” prowadzony przez Kazimierę Szczukę. Zasady były bardzo proste. Spośród ośmiu osób w każdej rundzie odpadała najsłabsza. W życiu jest podobnie. By osiągać sukcesy, trzeba przeistoczyć się w najmocniejsze ogniwo. Tylko jak? „Czy udało Ci się kiedyś wpaść na pomysł, który nikomu innemu nie przyszedł do głowy? A może zdarzyło Ci się rozwiązać problem, z którym nie mogła sobie poradzić Twoja rodzina? … Zatem masz potencjał do bycia geniuszem!” - czytamy w książce Setha Godina „Najmocniejsze ogniwo. Jak być niezastąpionym zawsze i wszędzie”. Autor twierdzi, że to nie jest dobry czas dla „tępych narzędzi”. I przytacza prosty przykład. Idź do McDonalda, zamów Big Maca i shake’a. Zjedz połowę Big Maca i wypij połowę shake’a. Resztę kanapki włóż do shake’a i wróć się do sprzedawcy. Kiedy powiesz, że nie możesz wypić shake’a, bo jest w nim Big Mac, osoba obsługująca zwróci Ci pieniądze. Dlaczego? Ponieważ łatwiej jest uczyć ludzi banalnych mechanizmów, niż szukać osób, które byłyby zdolne dokonywać rozsądnej oceny sytuacji. Tym sposobem uczy się pracowników zasady - w razie wątpliwości zwróć pieniądze. Aby odnieść sukces we współczesnej gospodarce, trzeba stać się człowiekiem niezastąpionym. By to zrobić, trzeba być przenikliwym i nadzwyczajnym. Czytając „Najsłabsze ogniwo” dochodzimy do wniosku, że od dawna jesteśmy poddawany praniu mózgu, którego celem jest nakłonienie nas do pogodzenia się z własnym losem. A przecież nie jesteśmy małą lalką, którą ktoś steruje i pociąga za sznurki, dlatego też możemy panować nad swoim życiem. Seth Godin przekonuje, że najmocniejszym ogniwem człowiek dopiero staje się w czasie życia, w żadnym wypadku się nim nie rodzi. Osiąga to, działając samodzielnie i kreatywnie, nie bojąc się przy okazji tworzyć czasem dziwnych, a nawet złych pomysłów. Zatem czy chcesz zostać najmocniejszym ogniwem? Jeśli tak, to nadeszła pora na zmiany. Jednak zanim wprowadzisz je w życie, warto zagłębić się w treść „Najmocniejszego ogniwa” Setha Godina. Być może będzie to wystarczający pocisk energii do błyskawicznych zmian w Twoim życiu.

3. Recenzja: www.instagram.com/katherine_the_bookworm/ Alicja Wiacek

   Recenzja dotyczy produktu typu: ksiązka drukowana

   Seth Godin przekonuje nas po raz kolejny, iż globalizacja, procedury, schematy działania - wszystkie te aspekty korporacyjnego świata są rewelacyjnym rozwiązaniem dla ludzi… kreatywnych. Jeżeli dopasujesz się do istniejących reguł, będziesz żył niezachwianym, pewnym życiem korporacji. Jeśli jednak zdecydujesz się na przełamanie szablonów, wyjście przed szereg z własnymi, innowacyjnymi pomysłami, możesz zawojować jeśli nie cały świat, to przynajmniej swoje służbowe środowisko. Godin jak zwykle nie bazuje na czczym gadaniu, ale posługuje się licznymi historiami biznesowymi i życiowymi. "Najmocniejsze ogniwo" jest zbiorem trafnych anegdot, które dają do myślenia, inspirują do działania, a często uświadamiają nam niby przecież banalne życiowe prawdy, o których istnieniu nie mieliśmy jednak wcześniej pojęcia.

4. Recenzja: www.instagram.com/katherine_the_bookworm/ Aleksandra Derewońko

   Recenzja dotyczy produktu typu: ksiązka drukowana

   Seth Godin, guru marketingu i wizjoner, po raz kolejny zaskoczył mnie wspaniałą książką. Czytając ją przeżyłam niesamowite spotkanie z mędrcem, który pokazał mi wymarzoną przyszłość i uświadomił jak niewiele trzeba, by zostać kimś niezastąpionym. Wielu z nas chciałoby się wyróżniać, ale jak odnaleźć drogę do sukcesu? Otóż wystarczy wyzbyć się lenistwa, strachu i sensownie wykorzystać swoje talenty. Uzyskane rady mogą się przydać nie tylko w pracy, ale także w życiu codziennym. Nie warto być kimś przeciętnym, skoro Godin wyciąga do nas rękę i daje nam tyle wskazówek na lepszą drogę. "Najmocniejszym ogniwem" może być każdy z nas i nie trzeba się takim urodzić. Gratulacje dla autora, ponieważ ta książka to prawdziwa perełka. Przeczytaj ją, a zrobisz sobie wielką przysługę na przyszłość!

5. Recenzja: marekscibior.pl

   Recenzja dotyczy produktu typu: ksiązka drukowana

   Seth Godin napisał grubą, niepotrzebnie przegadaną i pełną powtórek książkę, tak jakby chciał, aby jego przekaz skutecznie wdrukował się w umysły czytelników. Ale to ryzyko chyba się opłaciło, bo inspirujące przesłanie jednego z najpopularniejszych blogerów świata warte jest zapamiętania. W książce “Najmocniejsze ogniwo. Jak stać się niezastąpionym zawsze i wszędzie” Godin rzuca na rynek idei parę fajnych metafor i pojęć, opowiada o tym co liczy się dziś w biznesie najbardziej, w jaki sposób firmy powinny budować przewagę konkurencyjną, a przede wszystkim to opowieść o tym jak sensownie wykorzystywać swoje talenty w pracy. Jest w tej książce takie intrygujące zdanie, które otwiera puszkę z interpretacjami: Od dawna jesteś poddawany praniu mózgu, którego celem jest nakłonić Cię do pogodzenia się z własnym losem. To zdanie sugeruje, że ktoś w Twoim życiu pociąga za niewidoczne sznurki. Skoro tak, to nie masz wielkiego wyboru i możesz - jak powiada inne zdanie z tej książki - dopasować się lub wyróżnić. Tak się chyba dobrze składa, że większość ludzi chce się wyróżnić, ale albo nie potrafi, albo nie wie jak, albo się po prostu boi. Nic dziwnego, że ludzie się boją, bo ze strachem nie ma żartów. To najważniejsza emocja. Prawidłowa reakcja, która ratowała ludziom życie, gdyśmy jeszcze hasali po sawannach i musieli uciekać przez tygrysem szablozębnym. Za tę reakcję odpowiada mózg gadzi (część ludzkiego mózgu), który współcześnie bywa jednak hamulcowym w sytuacji, gdy trzeba porzucić dobre samopoczucie i się wychylić, zaryzykować, wystawić na krytykę. O.K., podjąłeś decyzję, że jesteś w stanie pokonać strach i wejść na drogę wiodącą ku zmianie swojej zawodowej pozycji i pragniesz tej zmiany. Coraz trudniej ci żyć i godzić się na ten schizofreniczny podział na świat pracy i świat prywatny, świat zawodowej roli, którą odgrywasz (i za którą dostajesz wynagrodzenie) i czasu, kiedy cieszysz się z bycia samym sobą. Zaczynasz podejrzewać, że padłeś ofiarą spisku i masz koszmarne sny, że jesteś tylko małą zębatką w wielkim mechanizmie. Wtedy do Twojego snu wkracza Seth Godin trzymający pod pachą swoją książkę (autor deklaruje, że to ostania w jego życiu książka papierowa) i szepcze na ucho: nie jesteś zębatką, problem leży w programowaniu mózgów, które są poddane kulturowemu praniu, a ty ludzka istoto zostałaś tylko wykształcona na trybik. Jednak Ty się nie budzisz, tylko rzeczowo pytasz autora: zaraz, zaraz, skoro sformatowano mi mózg, żebym był posłusznym trybikiem w maszynie, to co robić, aby złamać, zhakować ten kod, aby wyplenić z umysłu strach i napełnić go wolnością. Na to Godin odpowiada: zostań artystą, nie bój się swoich emocji, dziel się szczodrze swoją wiedzą, bądź empatyczny, skupiony na relacjach z otoczeniem, angażuj się, wprowadzaj zmianę, stań się przewodnikiem, człowiekiem niezastąpionym. Jeśli chcesz odnieść sukces, musisz być nadzwyczajny, ludzie muszą o Tobie mówić. Musisz się wyróżnić, musisz zostać artystą i zacząć przekazywać innym dary. Jakie dary? Przekazywanie darów to odpowiednia emocjonalna interakcja z otoczeniem, która przynosi korzyści: uśmiechanie się do innych, kontakty z ludźmi, przejmowanie inicjatywy, zaangażowanie, pomysłowość, to wszytko robimy przecież w życiu za darmo zanim pójdziemy do pracy ;-) . Niezastąpiony pracownik to taki gość, który wprowadza do organizacji element człowieczeństwa, otwartości, pasji i sztuki. Sam jesteś w stanie wskazać w swoim otoczeniu takie osoby, które motywują, rozmawiają, dzielą się wiedzą, wychodzą poza schemat, dzielą się ciepłem, oliwią zębatki (pamiętaj, że Ty nie jesteś zębatką) w złożonych firmowych mechanizmach. Metafora “najmocniejszego ogniwa” w oryginalnym tytule książki kryje się pod słowem “linchpin” , które oznacza zatyczkę, zapinkę, zawleczkę, niewielki stalowy element blokujący koło tak aby nie spadło z ośki, a więc to co istotne dla całego mechanizmu, aby sprawnie funkcjonował (takiej zawleczki używają także rolnicy, gdy blokują zawleczkami maszynę, aby nie odpięła się od ciągnika). No dobrze, to co z tą sztuką teraz? Czy to oznacza, że mam teraz zapisać się na korespondencyjny kurs malowania, chodzić do szkoły tańca, a może grać na jakimś instrumencie? Godin mówiąc o sztuce ma na myśli każdy przejaw kreatywności, pasji i osobistego wyrazu, bo dla niego sztuka jest zasadniczo wytworem pracy emocjonalnej. To osobisty podarunek, który wywołuje zmianę w tym, kto go otrzymuje. Środek przekazu nie ma tu znaczenia, bo liczy się zamiar. Godin stawia sprawę tak: jeśli masz odwagę podważyć status quo, wywoływać pozytywną zmianę w drugim człowieku wtedy możesz nazywać siebie artystą. Godin namawia do zmartwychwstania za życia. Do przezwyciężenia strachu, który zamieszkuje w mózgu (odpowiada za to tzw. mózg gadzi). Strach to wewnętrzny leń, zbędna racjonalizacja, opór. Ten zamieszkujący w mózgu dywersant piętrzy trudności, skłania do odkładania spraw na później. Najmocniejsze ogniwa, ludzie sukcesu też odczuwają strach, ale go akceptują, wychodzą przed szereg, a nade wszystko inaczej podchodzą do porażki. “Najmocniejsze ogniwo” przynosi także opis sytuacji na rynku pracy, który podlega dynamicznej przemianie. Dziś źródłem rynkowej przewagi nie są już zasoby fizyczne, infrastruktura, już nawet nie zawartość mózgów pracowników (pracownicy Microsoftu nie są przecież mniej inteligentni niż Googla), a raczej cały subtelny proces angażowania mózgów do pracy i umiejętne budowanie twórczego klimatu. Seth Godin przypomina (tym, którzy nie wiedzą), że to właśnie ludzie z większym pierwiastkiem człowieczeństwa, lepiej nawiązujący kontakty i dojrzalsi będą źródłem przewagi konkurencyjnej. Zobaczcie, że potocznie lekceważona umiejętność rozmawiania z ludźmi jest szalenie ważną kompetencją i w sensie godinowskim jest to sztuka. “Najmocniejsze ogniwo” nie odkrywa Ameryki, bo inteligentne firmy i ich szefowie (szczególnie na hiperkonkurencyjnych rynkach) od dawna wiedzą, że prawdziwą wartością są ludzie nietuzinkowi, oferujący w pakiecie poza kompetencją merytoryczną także swoje naturalne cechy charakteru, i to niezależnie czy są szefami, czy pracownikami szeregowymi. Podoba mi się w tej książce metafora człowieka - pracownika - artysty, który zamienia swoją pracę, zawodową aktywność w sztukę, który z jednej strony się angażuje, ale zarazem ma dystans, bo wie, że większy poziom człowieczeństwa przekłada się na lepsze rezultaty. Godin zapewnia, że przewodzenie to umiejętność, której można się nauczyć i żałuje jednocześnie, że nie uczy tego szkoła, która mając ku temu okazję, w atmosferze strachu wykształca raczej gotowość do uległości, umiejętność, która doskonale przydaje się później w pracy. Dlatego najmocniejszym ogniwem człowiek się dopiero staje, a nie rodzi. Seth Godin daje swoją receptę: działaj twórczo i podejmuj samodzielnie decyzje. Łącz ludzi i pomysły. A przede wszystkim nie bój się tworzyć złych pomysłów. Pamiętaj, że ludzie dokonują przełomów na ogół wówczas, gdy nie mają już nic do stracenia - bardzo rzadko udaje im się to wtedy, gdy mają na podorędziu plan awaryjny. Ludzie często mówią, że nie mają dobrego pomysłu. Wtedy Godin pyta: a czy masz jakiś zły? I zapewnia, że im są gorsze, tym lepiej. Stosując regularnie tę metodę, odkryjesz ku własnemu zdumieniu, że gdzieś pomiędzy złymi pomysłami pojawiają się też dobre. P.S. 1 Polecam mroczne przykłady z polskiego podwórka, które zdokumentował Edwin Bendyk na blogu, pokazujące jak w szerząca się w polskich instytucjach i państwowych firmach kultura dziadostwa czeka na swoje najmocniejsze ogniwa, które mogłyby uratować je od chaosu, a być może i upadku.

6. Recenzja: paweltkaczyk.midea.pl 2010/04/18

   Recenzja dotyczy produktu typu: ksiązka drukowana

   Jakiś czas temu portal „Marketing przy kawie” spytał mnie, co mnie inspiruje. Odpowiedziałem - między innymi - że inspirują mnie publikacje, które wykraczają poza „moją” dziedzinę wiedzy, pełnymi garściami czerpię z psychologii, socjologii, historii, sztuki… A dzięki temu mój marketing, branding czy zarządzanie stają się lepsze. „Linchpin” (zatyczka) Setha Godina to jedna z takich właśnie inspirujących książek. Nie ma w niej wiele „mięsa”, jest jedna ciekawa idea i kilka „pomysłów na wynos”, ale jej przeczytanie zmieni lekko Wasz światopogląd.
   Artyści w codziennej pracy
   Książka jest o… artystach. Ale nie o takich, którzy popełnili sufit w Kaplicy Sykstyńskiej czy inną Monę Lisę, tylko o takich, jak Ty i ja - którzy wkładają pasję w swoją pracę. Jeśli sama praca jest dla Ciebie satysfakcją, jeśli kochasz to, co robisz (choć inni uważają to za nudną czy mało znaczącą pracę), tworzysz coś, co Godin nazywa sztuką.
   Praca jest sztuką. Ale nie praca w sensie „job” (czyli miejsce, gdzie codziennie chodzisz odbębnić osiem godzin), ale w sensie „work” - praca, którą rzeczywiście wykonujesz. Jeśli Twoje osiem godzin to bardziej „job”, jesteś urzędnikiem, trybikiem w maszynie. Jeśli jednak potrafisz przekuć swoje osiem godzin w „work” - jesteś artystą. Artyści, urzędnicy i fanatycy
   Jeden z ciekawszych „pomysłów na wynos” w książce to dość zaskakująca klasyfikacja. Seth Godin dzieli ludzi wykonujących pracę na cztery grupy, wzdłuż dwóch linii podziału:
   -ludzie otwarci na nowości i ci zamknięci na nowości, robiący rzeczy „tak jak się zawsze robiło”
   -ludzie którzy swoją pracę traktują jak życiowe powołanie i tacy, którzy potrafią się od niej „oddzielić”
   Zaproponowany podział daje nam cztery grupy pracowników - w której grupie Ty jesteś?
   -Zamknięty na nowości człowiek, dla którego praca jest pasją to fanatyk. Nie muszę chyba mówić, do czego prowadzi taka kombinacja? To człowiek, który w pracy będzie do ostatniej kropli krwi bronił się przed przesiadką na nowy system operacyjny, bo „od zawsze tak tu pracowaliśmy”, to człowiek, który będzie za wszelką cenę chciał wyhamować zmiany w firmie, którą kocha.
   -Zamknięty na nowości człowiek, który nie traktuje pracy jak pasji to urzędnik. Spotykamy ich każdego dnia. Przychodzą do pracy na osiem godzin, robią swoje dokładnie tak samo, jak robili przez całą swoją karierę, a potem odchodzą. Nie interesuje ich rozwój, nie interesuje ich zmiana. Oni mają „job”, rzadko wykonują „work”.
   Otwarty na nowości człowiek, który traktuje pracę jak powołanie to artysta, ale w negatywnym znaczeniu tego słowa. Otwartość na świat jest dobrą cechą, ale osobiste traktowanie każdej krytyki swojego dzieła kończy się źle - zwłaszcza, jeśli w trakcie jego powstawania ciągle próbujesz nowych rzeczy. Tacy ludzie dążą do doskonałości, więc mają problem z ukończeniem danego projektu - na horyzoncie zawsze jest lepsza technologia czy poprawka, która może uczynić dzieło jeszcze lepszym.
   -Otwarty na świat człowiek, który potrafi się oddzielić od swojej pracy to właśnie tytułowy „linchpin” - jest w pracy niezastąpiony, bo nie tylko kocha to, co robi i zna najnowsze trendy. Jest też w stanie powiedzieć „dość” i rzucić na rynek niedokończone dzieło, jeśli zagrozi to pozycji firmy. Zmieni też świetny projekt pod dyktanto Klienta, jeśli nie ma innego wyjścia - nie będzie go bronił za wszelką cenę.
   Bądź niezastąpiony
   Tytułowa „zatyczka” jest małą częścią, ale bez niej cały układ nie ma prawa funkcjonować. Jest niezastąpiona. Do tego samego namawia Seth Godin czytelnika „Linchpina” - bądź niezastąpiony. Rób więcej, niż się od Ciebie wymaga, a nikt nie będzie w stanie się Ciebie pozbyć. Czasem oznacza to nawet niesubordynację - człowiek niezastąpiony często narusza status quo i właśnie to czyni go niezastąpionym. Jeśli będziesz pracował w fabryce gwoździ pakując gwoździe do pudełka i jako jedyny wystąpisz przed szereg i zaproponujesz ulepszenie maszyny pakującej, nikt przy zdrowych zmysłach nie wyrzuci Cię za niesubordynację. A jeśli wylecisz - ciesz się, że nie związałeś się na dłużej z takim pracodawcą.
   Jeśli czujesz się jak trybik w wielkiej maszynie w swojej korporacji, jeśli chcesz znaczyć więcej a nie wiesz jak się do tego zabrać, „Linchpin” jest lekturą obowiązkową. Część „jak być niezastąpionym” stanowi większość treści książki. I działa - Godin nie wymyślił tu żadnych nowości. Wykorzystaj nowe narzędzia, zostań ekspertem na swoim polu, pomagaj ludziom - dokładnie w taki sam sposób buduje się reputację poza pracą. Jeśli jednak bałeś się zrobić pierwszy krok, mam nadzieję, że ta książka Cię do tego przekona.

więcej recenzji

ukryj recenzje