Recenzje onepress.pl

Jest wiele powodów, dla których turyści tak często wybierają Chorwację na miejsce wakacyjnego odpoczynku: jest ona dobrym miejscem do plażowania i morskich kąpieli, a odpoczynek na wybrzeżu uprzyjemniają piękne krajobrazy, przytulne zatoczki i wspaniałe zabytki. Wydawnictwo Bezdroża w przewodniku "Chorwacja. W kraju lawendy i wina" zachęca do odwiedzenia nie tylko nadmorskich kurortów, ale także tych mniej popularnych zakątków Istrii, Kvarneru i Dalmacji.

Istria usytuowana jest w północno-zachodniej Chorwacji i jest największym półwyspem na Adriatyku. Jej najwyższy szczyt to Učka, która jednocześnie stanowi granicę między regionami Istrii i Kvarneru. Mianem Białej Istrii określa się wschodnie wybrzeże z imponującymi, jasnymi skałami, na którym leżą znane ośrodki turystyczne: Rabac, Lovran i Opatija. Zielona Istria obejmuje środkową część półwyspu z licznie występującym dębem śródziemnomorskim, oliwkami i winnicami. Warto zwiedzić piękny, średniowieczny Motovun i Hum - najmniejsze miasto świata, liczące 17 mieszkańców. Najciekawszymi miastami w tej części są Rovinj, Poreč i Umag. Istria słynie z win teran i malvazija, a także ze smakowitych trufli.

Region położony pomiędzy Istrią a Dalmacją, Kvarner, obejmuje swoim zasięgiem część kontynentalną z urzekającym Parkiem Narodowym Risnjak. Swą nazwę zawdzięcza starożytnym Rzymianom, którzy, sugerując się kształtem zatoki, nazwali go Mare Quaternarium (morzem czworobocznym). Znajduje się tu wiele istotnych dla historii Chorwacji i Europy zabytków, liczne dobrze przygotowane ośrodki turystyczne i plaże (Stara Baška na wyspie Krk, Crikvenica, Lopar na Rabie). Kvarner słynie również z kasztanów jadalnych oraz ze wspaniałych win - są tu specjalne trasy jego degustacji, np. Novi Vinodolski - Bribir.

Dalmacja to najbardziej znany i najpopularniejszy region Chorwacji, który rozciąga się wzdłuż wybrzeża od Senja do Dubrownika. Nazwa Dalmacja pochodzi od jednego z plemion iliryjskich, Dalmatów, zamieszkujących te tereny w starożytności. Przepiękną, naturalną ozdobą regionu jest roślinność śródziemnomorska - drzewa oliwne, magnolie, oleandry, rododendrony i palmy. Całości dopełniają wspaniałe zabytki - od starożytnych po współczesne. W tej części Morza Adriatyckiego leży wiele wysp, np. Pag, Hvar Brač. W Dalmacji środkowej i południowej leżą miasta, które powinny znaleźć się na trasie każdego turysty: Szybenik, Trogir, Split i Dubrownik.

Z przewodnika Bezdroży dowiemy się także, w jakie pamiątki z poszczególnych regionów Chorwacji warto się zaopatrzyć. Symbolem Chorwacji są krawaty, które tu wymyślono. Można kupić kamienne płytki i ozdoby z napisami zrobionymi głagolicą lub z motywem chorwackiej plecionki - słynnej pletenicy, dużą popularnością cieszą się lalki w strojach ludowych. Bardziej praktyczną pamiątką będzie oliwa z oliwek lub olejki eteryczne lawendowe i rozmarynowe, suszone figi i muszle. Można również kolekcjonować pamiątki charakterystyczne dla poszczególnych regionów kraju. Na Istrii będzie to rakija z owoców, w Puli - kamienne rzeźby z wzorami rzymskimi, na wyspie Cres - wizerunki delfinów i sępów. Podczas pobytu w Dalmacji można kupić sobie płyty z muzyką ludową wykonywaną przez zespoły folklorystyczne albo rzeźbę psa dalmatyńczyka - symbolu Dalmacji.

Publikacje na temat inteligencji emocjonalnej zwykle zawierają mnóstwo teorii i mało praktyki - zwłaszcza tej dotyczącej menedżerów. Książka Reldana S. Nadlera to poradnik doskonale uzupełniający lukę między teorią a praktyką, jednocześnie łatwy w zastosowaniu i pełen praktycznych wskazówek oraz narzędzi. Czytelnik znajdzie tu kompletny i praktyczny plan działania, zawierający arkusze robocze, ćwiczenia, quizy do samodzielnego rozwiązywania i wiele innych narzędzi pokazujących, w jaki sposób wybitni liderzy wykorzystują w praktyce inteligencję emocjonalną. Dzięki tej publikacji można podnieść poziom inteligencji emocjonalnej - zarówno własny, jak bezpośrednich podwładnych lub klientów, a także IE swojej organizacji. To wartościowa lektura dla liderów chcących poprawić swoją inteligencję emocjonalną, zwiększając przy okazji zaangażowanie, wydajność i retencję pracowników.

Czy umiesz włączyć komputer i wiesz, jak korzystać z myszki? Potrafisz przeczytać tekst na ekranie? Jeśli tak, to nie ma problemu z tym, aby zacząć zwiększać swoje dochody uruchamiając działalność internetową, nie rezygnując przy tym z aktualnej pracy - przekonują żarliwie autorzy poradnika. Na każdą wymówkę („mam za mało pieniędzy", „teraz mamy kryzys") mają gotowe wytłumaczenie. Jak na przykład objaśniają, że nie warto martwić się dużą konkurencją? „Jeśli marzysz o pomniku, to koniecznie zostań pionierem. Pioniera łatwo rozpoznać po tym, że leży twarzą w biocie, a z jego pleców wystają strzały. Dużo mniej bolesne i bardziej korzystne finansowo jest otwarcie działalności w branży, która już istnieje na rynku".

Dla kogoś, kto ma trochę większą wiedzę na temat rozwiązań informatycznych, wiele z zagadnień poruszanych w książce wydać się może trywialnymi, jednak już druga, a zarazem obszerniejsza część poradnika, poświęcona strategiom biznesowym, z pewnością przyniesie korzyści w postaci nowych pomysłów. Pozwala również uporządkować wiedzę i wskazuje nowe możliwości w marketingu.

Dość prosty to, ale bardzo przydatny poradnik. Napisany z lekkością i swadą, ale nie brak w nim konkretów. Osobiście skorzystałam z kilku zawartych w nim rad i rozwiązań. Jeśli ktoś rozważa możliwość dorobienia do pensji w internecie, ale jeszcze się waha, zachęcam do lektury.

Interim management, czyli zarządzanie czasowe, to rozwiązanie polegające na zatrudnieniu wysoko wykwalifikowanego menedżera do rozwiązania złożonego problemu w firmie. Taki menedżer posiada wieloletnie, udokumentowane doświadczenie w swojej branży i dziedzinie aktywności zawodowej. Wynajmuje się go do realizacji konkretnego projektu w określonym czasie, a wynagradza odpowiednio do efektów. W naszym kraju ta instytucja dopiero zdobywa sobie uznanie, zarówno wśród właścicieli firm, jak i potencjalnych menedżerów do zadań specjalnych. Książka nie tylko przybliża temat od strony teoretycznej, ale przede wszystkim stawia na studia przypadków z konkretnych, przeprowadzonych i zakończonych sukcesem projektów. Autorzy dzielą się przykładami z rodzimego rynku.

Jeśli interesuje cię coś więcej niż okazjonalne pstrykanie fotek, to z pewnością masz głowę pełną pytań. Almanach fotografii odpowie ci na wiele z nich. Pod tym ciężkim i poważnym tytułem kryje się bardzo interesująca i bogata w wiadomości lektura.

Zwykle najpierw piszę coś o „fabule”, potem o grupie do której kierowane są książki. Tym razem odwrócę kolejność, by w możliwie pełny sposób przedstawić czym jest ten podręcznik. Po pierwsze Almanach... skierowany jest do osób, które aparatu nie posiadają. Obszerny wstępny rozdział wprowadza w temat wyboru sprzętu fotograficznego od analogowego po cyfrowy, od „małpki” po lustrzanki średnioformatowe. Kolejną grupą, którą zainteresuje ta pozycja wydawnicza są amatorzy, którzy właśnie chcą przesiąść się z kompaktu na „coś poważniejszego” i rozpocząć przygodę z fotografią przez duże „M” na pokrętle wyboru trybów aparatu. Almanach... stanie się ich przepustką na wyższy poziom wtajemniczenia. Mógłbym zaoszczędzić ci czasu i napisać od razu, że książka jest dla każdego, ale to nie zawsze brzmi zachęcająco. Jednak Almanach... taki właśnie jest i może ci towarzyszyć przez długie lata studiów nad fotografowaniem.

W podręczniku znajdziesz „nieśmiertelne” pojęcia takie jak ekspozycja, przysłona, czas naświetlania, HDR, ISO i długo by jeszcze wymieniać. Bardziej zaawansowanym z pewnością przypadną do gustu rozdziały poświęcone światłu i fotografii artystycznej. Wszystko to opisane jest bardzo dobrze opisane i zobrazowane za pomocą rysunków i oczywiście fotografii. Na kartach Almanachu..., pomiędzy rozdziałami, poznasz również sylwetki fotoreporterów wojennych, fotografów reklamowych i mistrzów retuszu, którego wielu nazwałoby grafiką komputerową. Książkę zamykają rozdziały poświęcone historii fotografii oraz jej gatunkom. Na samym końcu podręcznika znajdziesz dodatek w formie słowniczka pojęć oraz odpowiedzi na najczęstsze fotograficzne problemy.

Almanach fotografii powstał pod redakcją trójki autorów: Barbary London, Jima Stone'a oraz Johna Uptona. Należą im się słowa uznania za przygotowanie pozycji, która się nie zestarzeje i dojrzewa wraz z rozwojem techniki fotograficznej - to już dziesiąte wydanie tego podręcznika. Almanachu… raczej nie poczytasz w plenerze. Jego gabaryty i waga przywodzą mi na myśl płytę chodnikową. Jeśli się jednak na to zdecydujesz, odwiedź wcześniej siłownię. Mam też małe zastrzeżenie co do formy wydania... Ta książka woła o twardą oprawę!