Firma jako CAŁOŚĆ. Porządkowanie chaosu korporacyjnego/Corporate Global Thinking

Recenzje książki: Firma jako CAŁOŚĆ. Porządkowanie chaosu korporacyjnego/Corporate Global Thinking (2) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. businessinsider.com.pl Walków Marcin

   Grywalizacja. Współczesny wyścig szczurów nie tylko w pracy, ale i w życiu prywatnym. Aplikacja w smartfonie powiadamia, że nie zdobyłeś dziś punktów za naukę nowych słówek po hiszpańsku? Opaska na nadgarstku wibruje, bo od godziny nie naliczasz kolejnych kroków? Tablica na ścianie w firmie przypomina, że jesteś tuż za podium rankingu najlepszych pracowników? To właśnie grywalizacja w praktyce. Łukasz Kuciński i Dagmara Mielczarek w jednym z rozdziałów obnażającej korporacyjne realia książki "Firma jako całość" przekonują, że ma ona swoje złe, prowadzące do wyścigu szczurów, ale i dobre strony. Podkreślają, że grywalizacja będzie kluczową formą motywacji najmłodszego pokolenia pracowników, które dopiero wchodzi na rynek pracy - Millenialsów. "Ich życie to bowiem nie praca, lecz przede wszystkim fun, a dopiero potem wysiłek" - piszą. Jednak starsze generacje nie wchodzą w grywalizację tak szybko, a nawet, nieraz za wszelką cenę próbują się z niej wyrwać. Praca jak gra komputerowa. Grywalizacja a wyścig szczurów Podają przykład firmy, w której handlowcy rywalizują o prawo do jazdy w kolejnym miesiącu lepszym samochodem służbowym, tj. Skodą Superb czy Oplem Insignia zamiast Fabią czy Corsą. Każdy chciał się polansować chociaż przez miesiąc lepszą furą, ale musiał kombinować, jak zrealizować sprzedaż i dodatkowe punktowane zadania, żeby pokonać konkurentów. (...) Efekty były bardzo dobre. W końcu nawet jak się nie udawało, to nie było wielkiej straty. Inny przykład do przyznawanie przez szefa trzech wirtualnych monet każdego dnia. Trzej najlepsi pracownicy mogą je później przeznaczyć np. na wybrane szkolenie, wyjazd do SPA albo dodatkowe godziny wsparcia firmowego call center, które zadzwoni do najlepszych klientów i umówi za handlowca spotkania. "Są firmy, w których za takie monety można kupować uwagę współpracowników. Mianowicie można za nie kupić stopień ważności e-maili wysyłanych do ważnych osób w firmie" - piszą Kuciński i Mielczarek. Po pracy grywalizacja nadal trzyma nas w swoich szponach. Inny przykład, który autorzy opisują w książce, to gra proponowana przez kelnera, proponującego mniej znany napój. Rzut monetą. Wygrywasz - pijesz, za darmo. Przegrywasz - płacisz, tyle ile jest w karcie. Punkty zbierasz nawet wtedy, gdy szczoteczka do zębów przyznaje je za prawidłowy czas szczotkowania, albo aplikacja w smartfonie rozlicza z tego, ile razy w tym tygodniu biegałeś albo byłeś na siłowni - i jak wypadasz w porównaniu ze swoimi znajomymi. Jednak już kilka akapitów później autorzy wyraźnie podkreślają, że grywalizacja ma tyle samo zalet, co wad. "W opozycji do zwiększonego zaangażowania, podniesienia efektywności i przychodów stoją przemęczenie pracowników, utrata work-life balance, spadek efektywności w dłuższym okresie i konieczność częstszej niż zazwyczaj rotacji pracowników - wymiany zmczonych na świeżych" - czytamy. Grywalizacja w pracy. Kiedy to może się udać? By nie wpaść ze skrajności w skrajność, autorzy radzą myśleć o grywalizacji w dłuższej perspektywie. "Grunt, żeby z grywalizacji nie wyszła nam grapokalipsa" - piszą. Nie chcą bowiem rzeczywistości, w której liczba uzbieranych punktów za brak zwolnień lekarskich i wypracowane nadgodziny decyduje o awansie w pracy albo choćby możliwości osobistego załatwienia sprawy z szefem, zamiast przez e-mail. "Warto więc pochylić się nad tematem grywalizacyjnego wyścigu szczurów w firmie, bo potrzeba od dwóch do trzech lat, żeby zaczął przynosić stabilne efekty" - czytamy. Fazy wdrażania grywalizacji w firmie. Wykres z książki "Firma jako całość" Opisują ten proces, dzieląc go na sześć faz: W początkowej fazie i przy odpowiednich warunkach zaangażowanie w pracę szybuje w górę niczym rosyjska rakieta kosmiczna. Pracownicy, którzy wejdą w ten proces i polubią zabawę, osiągają natychmiast nieprzeciętne wyniki. Ta faza może trwać rok lub dłużej, ale zawsze potem przychodzą zmęczenie i zniechęcenie. Ludzie odwracają się od gry, bo zdają sobie sprawę z tego, że oprócz nieprzespanych nocy i większej kupki pieniędzy na koncie niewiele z tego mają. Dlatego kolejny krok to odrzucenie gier i powrót do stanu normalności. Część pracowników, zmęczonych grywalizacją, odchodzi z pracy. Nowi dostaną ostrzeżenie i nie tak ochoczo będą chcieli brać udział w wyścigu szczurów, choć zawsze znajdą się młode wilki, które spróbują i potraktują to jako szansę na zrobienie kariery. Ale to już faza porządkowania. Potem następuje przyzwyczajanie się do gry przez każdą ze stron grywalizacji i wypracowywanie standardów, by miała ona cywilizowany przebieg. To faza spokojna, lecz wzrostowa - faza stabilnego wzrostu. Po roku lub dwóch następuje faza akceptacji narzędzi grywalizacyjnych. Wtedy są one już dopracowane i dają długofalowo bardzo dobre rezultaty - faza stabilizacji i akceptacji. "Dopóki możemy, sprawiajmy, żeby rywalizowanie było przyjemnością, a nie koniecznością w walce o stanowisko pracy, wynagrodzenie czy utrzymanie się w firmie. Wtedy wszystkie zyski wygenerowane przez przedsiębiorstwo są zyskami dającymi motywację wszystkim pracownikom, firmie i jej managerom" - podsumowują.

2. AMS Prestige - Akademia Menedżera Sprzedaży

   Warto zapoznać się z nową publikacją wydawnctwa ONEPRESS. Łukasz Kuciński i Dagmara Mielczarek opisują w niej, jak poradzić sobie z bałaganem w firmie. Materiał zawiera mnóstwo merytorycznych narzędzi i przykładów, które pozwolą Ci spojrzeć na swoją firmę z innej perspektywy. Książka napisana lekko, czasem żartobliwie, co sprawia, że czyta się ją niemalże jak powieść.

więcej recenzji

ukryj recenzje