Wolność i pisanie. Dorota Masłowska i Andrzej Stasiuk w postkolonialnej Polsce

Spis treści książki

Spis treści

Podziękowania / 7

Wstęp / 9

Czy możliwe są polskie studia postkolonialne? — 9; Cavanagh i Said oraz Conrad jako Homo duplex — 10; Badanie polskich badań postkolonialnych. Ewa Thompson o wiecznej gorszości Rosji — 14; Studia postkolonialne na świecie — 19; 123 + 6 + 44 = sytuacja Polski? — 21; Osiem wyznaczników polskiej postkolonialności — 22; Postkolonialność ≠ postsowieckość — 35; Po co lektura postkolonialna? — 39; Postkolonialna krytyka literatury jako krytyczna analiza dyskursu — 40; Kłopoty z uniwersalizmem — 46; Postkolonialna lektura i krytyka ideologii — 48; Petera Hallwarda propozycja wyjścia z impasu — 54; Co zrobić z polską postkolonialnością? Trzy podejścia — 60; Zadanie dla krytyki postkolonialnej — 71

Od odrzucenia ironii ku jej afirmacji. Dorota Masłowska w poszukiwaniu „my” / 74

Manicheizm konkretnej konfiguracji rzeczywistości — 75; Świat zanieczyszczony — 76; Ruski świat — 78; Co robią tubylcy? — 79; Kobiety, ziemia i Polska między Wschodem a Zachodem — 80; „Albo jest się człowiek, albo jest się…” — 87; Kto tu rządzi? — 88; Władza Sztorma sięga poza rzeczywistość powieści. Trzy linie interpretacji — 90; Jak wyjść poza ramy powieści? — 95; Co zrobić z subalternem? — 96; Potencjał przedrzeźniania — 102; Poza ironię — 103; Wyzwolenie pisarki — 106; Drogi ironii — 108; Ironia jako postawa, jako świadomość i jako relacja — 110; Negatywność Polski, negatywność rodziny. „Czy babcia już nie jadła obiadu?” — 111; Zaprzeczyć negatywności — 113; Skąd się bierze brak? — 116; Hierarchia ironicznych konfrontacji — 119; Jeszcze jedna strategia postępowania z brakiem — 124; Brak jako utrata pełni. Od ironii do jej odrzucenia — 125; Konkretne i określone — dwa źródła oporu wobec tendencji osobliwej — 127; Nicość istnieje najbardziej — 128; Makabra wojny jako działanie nie-miejsca pamięci — 132; Jak przeciwstawić się nicości? — 134; Spłaszczony świat — 137; Dystans ironistki — 142

Od melancholii do rozpaczy. O prozie Andrzeja Stasiuka / 148

Melancholia peryferii — 148; Dysydencka Europa Środkowa i dziki Wschód — 149; Piętno i piękno pustki — 154; Negatywny natywizm i trzykrotna kpina — 159; Płynna tożsamość Wschodu i Zachodu — 162; Cioran i melancholia — 165; Naród „mały i skromny” — grzech, żal i skrucha — 167; Co skrywa pustka u Stasiuka? — 171; Etos odmowy, etos męskości — 176; Powrót i trudne olśnienie — 178; Tłusta, śmierdząca męskość — 179; Wojna i odpowiedzialność. Moc zgrozy — 182; Polskie zniewolenie — 189; Powinności i możliwości literatury— 193

Zakończenie / 197

Bibliografia / 201

Indeks osób / 209

Wykaz omawianych książek / 212

pokaż cały spis treści

ukryj recenzje