Recenzje onepress.pl

„Wyobraź sobie parking pełny niebieskich, błękitnych, morskich i granatowych Fiatów. Pośród nich jeden czerwony Opel. Po parkingu chodzi grupa zwiedzających. Gdy opuszczają teren, pytasz ich: który samochód zapamiętaliście? Jaka będzie odpowiedź?” Tak autorzy książki „Nietypowe przypadki Public Relations” rozpoczynają swoją monografię, by udowodnić, że w budowaniu wizerunku najważniejsza jest oryginalność. I tak jak ma ona znaczenie w kreowaniu naszego obrazu wśród odbiorców, równie wielkie znaczenie oryginalność ma w działaniach specjalisty PR. O tym właśnie jest ta książka - jak organizować nieprzeciętne kampanie PR.

W pierwszej części Rafał Szczepanik i Oksana Krzyżowska redefiniują zawód specjalisty PR i charakteryzują zakres jego zadań we współczesnym świecie, przypominając wypowiedź Philipa Kotlera: „Osoba zajmująca się kreowaniem wizerunku zna wszystkie zasady public relations po to, by je łamać. By być skutecznym, specjalistą ds. PR musi być bardziej kreatywnym, bardziej komunikatywnym i dużo szybszym niż konkurenci. Po prostu powinien być bardziej oryginalny i nietypowy niż jego koledzy po fachu”. Autorzy kładą duży nacisk na kreatywność postępowania, otwartość na zmiany, ciekawość świata. Nowym zagadnieniem jest wielopłaszczyznowość wizerunku, a więc identyfikowanie w oczach opinii publicznej firmy, nie tylko z branżą, w której działa, ale także z pozostałymi sferami jej działalności od wewnątrz, a więc: z wizerunkiem jej pracodawców, odpowiedzialnością społeczną, wdrażaniem nowoczesnych technologii, a nawet zarządzaniem i finansami. Autorzy zaznaczają jak ważne jest podejmowanie działań pozornie niemożliwych, gotowość podejścia do problemu odwrotnie niż nakazuje podręcznik, przytaczając kontrowersyjną receptę na sukces Peter’a Johansen’a, twórcy Martin Group: „Nie wystarczy, by menedżerowie kreujący wizerunek firmy robili dobrze rzeczy możliwe. By osiągnąć trwałą przewagę strategiczną, muszą realizować to, co jest nieosiągalne.”

Książka uczy, że okazji i szans na ciekawe przedsięwzięcia PR warto stale poszukiwać. Szybka reakcja zaś, może sprawić, że niskim kosztem osiągniemy skutki podobne, a nawet lepsze od tych, z największych i najdroższych kampanii. W ostatnim podrozdziale części pierwszej autorzy przytaczają ciekawy eksperyment, jaki zastosowali prowadząc media relations w swoich firmach Communication Partners i Training Partners, by zjednać sobie dziennikarzy. W części drugiej „Pomysły i metody” R. Szczepanik i O. Krzyżowska opisują strategie i taktyki mogące być ciekawą inspiracją dla specjalisty zmęczonego stereotypami. Tu przekonamy się o wadze plotki w pozyskiwaniu informacji o konkurencji, znajdziemy także dobre rady. Autorzy przekonują na przykład, że z informacji publicznych w dostępnych źródłach możemy dowiedzieć się więcej niż sądzimy. Szczepanik i Krzyżowska przypominają o wadze i roli wykorzystywania autorytetów w kampaniach. Radzą też, by wśród swojej załogi poszukiwać ekspertów medialnych i komunikatywnych. Znajdziemy tu zasady wykorzystania rzadkiego PR-produktowego oraz zagadnienia takie jak: patronat medialny i wizerunek firmy w Internecie. Wszystko podparte jest przykładami z doświadczeń znanych firm, doświadczeniami lepszymi lub gorszymi i złotymi zasadami skondensowanymi w podpunktach przez autorów.

W ostatniej części autorzy skupiają się na problemach i zagrożeniach, jednak nie tych, najbardziej popularnych, ale tych, o których najczęściej zapominają polscy specjaliści, na przykład planowanie sytuacji kryzysowych czy zapominanie o różnicach kulturowych. Autorzy dają także wskazówki jak unikać błędów. W rozdziale „Podnoś jakość nienamacalną” znajdziemy opracowane przez jedną z firm autorów, Training Partners, siedem najczęściej popełnianych błędów, pogarszających wizerunek firmy. W tej części także o „biznesowej poprawności politycznej” i prezentach dla dziennikarzy rozdawanych na konferencjach, czyli poruszenie problemu „korupcji czwartej władzy”. Spośród spotykanych często w przeróżnych publikacjach i artykułach, opisów sytuacji kryzysowej, Szczepanik i Krzyżowska radzą co robić w przypadku nieprzewidzianego kryzysu, formułując 5 zasad, zgodnie z którymi należy działać. Na koniec - znów o dziennikarzach, których piarowiec musi traktować jak klientów. Tym razem jednak od strony prawnej, a więc o autoryzacjach i sprostowaniach. „Nie jest to książka dla początkujących. Raczej dla tych, którzy zjedli już zęby na typowych, tradycyjnych działaniach PR, którzy mają już opanowaną wiedzę o wizerunku, a teraz chcieliby spróbować czegoś nowego - oryginalnego, odlotowego, czasem kontrowersyjnego i ryzykownego, a czasem po prostu innego niż konkurenci.” Spośród tylu branżowych publikacji dostępnych obecnie na rynku, ta obowiązkowo musi się znaleźć na półce piarowca-praktyka. Nie jest to bowiem kolejna publikacja będąca teoretycznym opisem definicji i rodzajów PR. Każdy mały podrozdział to bardzo oryginalne studium przypadku, jego ocena i komentarz. Zabawne, zadziwiające, czasem szokujące, a nawet kontrowersyjne case study wielu najbardziej znanych firm uczą i pozwalają oszczędzić koszty i uniknąć błędów. Każdy podrozdział może być nowym środkiem dla każdego specjalisty, któremu skończyły się pomysły. To wyjątkowa i wciągająca lektura. Naprawdę warto.

"Od namówienia i żebrania do zaspokojenia potrzeb klienta" - tak zachęcają do zakupu swojego podręcznika "Handlowanie to gra" (wydawnictwo Helion) Wojciech Haman i Jerzy Gut. To kolejna ich książka wzorowana na amerykańskich poradnikach z cyklu "jak być pięknym, mądrym, zdrowym i bogatym". Tym razem jednak autorzy uwzględnili polskie realia i naszą narodową mentalność. Powstał ciekawy, miejscami zabawny poradnik dla początkujących negocjatorów. Użyteczną dla siebie wiedzę znajdzie w nim i przedstawiciel handlowy dużej hurtowni, i sprzedawca w sklepie osiedlowym.

Siła słów

Słowa mogą być bronią, działać jak narkotyk i przynieść bogactwo" -- reklamuje swoją książkę "Sztuka perswazji, czyli język wpływu i manipulacji" psycholog Andrzej Batko, trener neurolingwistycznego programowania, czyli technik skutecznej komunikacji słownej i pozawerbalnej. Kiedy jednak czytamy w nocie o autorze, że jako ekspert jest on znany "w wąskich kręgach specjalistów", a z jego usług korzystają "wybrane firmy", pojawiają się wątpliwości co do fachowości Batki. Okazuje się jednak, że wrażenie to jest mylne. O technikach wpływania na ludzi (czy nawet manipulowania ludźmi) czyta się z zapartym tchem. Czasami nawet możemy się przekonać, że padliśmy ofiarami manipulacji, nawet o tym nie wiedząc. Niebezpieczna książka.

Autorzy książki "Handlowanie to gra" porównują handlowanie do równoczesnej gry w pokera i szachy. Handlowiec jako pokerzysta grający w szachy lub szachista tasujący karty to pośrednio krytyka wąskiej specjalizacji. Misją profesjonalnego handlowca jest zdaniem Hammana i Guta ZADOWOLENIE KLIENTA! Trenerzy (książka jest zbeletryzowanym opisem warsztatów)posługują się, dla opisu takiej filozofii biznesowej, terminem POZYTYWNA TRANSAKCJA HANDLOWA; osobiście wolę nieco archaiczne, ale lepiej brzmiące RZETELNE KUPIECTWO (część: I).

Handlowanie (negocjacje handlowe) dzieli, się zdaniem szkolących, na OTWARCIA, GRĘ oraz ZAMKINIĘCIA (DEBIUTY-GRĘ ŚRODKOWĄ-KOŃCÓWKI). Opis tych działań to zasadnicza treść książki (część: II + III + IV). Koniec książki to trochę uwag na temat "wypalenia handlowaniem" - "zatrucia handlem" oraz nieco przykrótka "inwokacja" o motywacji (część: V).

Całość czyta się łatwo, ale jak "na pierwszy poradnik profesjonalnego polskiego handlowca" tajników praktyki handlowania poznajemy niezbyt wiele.

„Jak sobie radzić z trudnymi ludźmi” Roya Lilleya i „Jak skutecznie negocjować” Davida Oliviera to dwie wzajemnie uzupełniające się brytyjskie publikacje, wydane w 2004 roku przez śląskie Wydawnictwo Helion. Obie te prace są książkowym odzwierciedleniem zajęć prowadzonych przez autorów i zostały wzbogacone przez polskiego wydawcę zestawieniami polsko-angielsko-niemieckich słówek, ilustrujących uniwersalny oraz międzynarodowy charakter omawianej problematyki
(...)
Roy Lilley prezentuje dziesięć prostych kroków przydatnych w radzeniu sobie z trudną sytuację:

1. Z agresją trzeba radzić sobie bezpośrednio, nie za pomocą e-maili, faksów, notek, czy nagrania na automatycznej sekretarce.
2. Pokaż, że rozumiesz, ale słowa „rozumiem” używaj z rozmysłem.
3. Najłatwiej w sytuacji konfliktu oddalić się z miejsca zdarzenia, zwłaszcza jeżeli czujesz się zagrożony. Chowanie głowy w piasek nie jest skuteczną metodą.
4. Jesteś na kogoś wściekły -- skup się na kwestii, która tak Cię rozjuszyła i poproś o zmianę: Czy mógłbyś dostarczyć mi ten projekt jutro rano? albo: Czy mógłbyś odebrać ten telefon? Dzięki tym ułamkom sekund potrzebnym na wymyślenie żądania zapomnisz o wybuchu i zapobiegniesz w ten sposób przerodzeniu się incydentu w większy konflikt.
5. Jeżeli ktoś w agresywny sposób podnosi głos, zastosuj technikę lustra lub magnetofonu: dokładnie powtarzaj słowa, których użył w stosunku do ciebie.
6. Zaakceptuj fakt, że jesteś zły, ale nie próbuj zrzucić odpowiedzialności za swoje emocje na kogoś innego.
7. Bądź wagą. Tak, wiem, że nie każdy ma szansę urodzić się między 23 września a 22 października, ale chodzi mi o bardzo ważny atrybut wagi: rozwagę.
8. Trenuj swoje emocje, tak jak sportowcy trenują mięśnie.
9. Czujesz, że jeszcze chwila, a eksplodujesz niczym gigantyczna bomba atomowa? Pohamuj się, daj sobie czas na ochłonięcie i nabranie dystansu do sytuacji.
10. Od czasu do czasu masz prawo być zły, ale rób to z godnością.

(...)
Moim zdaniem, tak jak nikt nie oczekuje od kryminału, żeby nosił w sobie wiedzę i bibliografię podręcznika kryminalistyki, tak od kieszonkowego poradnika czytelnik -- w szczególności menedżer -- nie spodziewa się pełnej informacji z zakresu zachowań w organizacji czy firmie. Ale takie książeczki, z przywołanymi tu zestawieniami i „dekalogami”, bardzo się przydają -- choćby jako zachęta do sięgnięcia po bardziej kompleksową lekturę.
(...)