Kod nadzwyczajnego umysłu

Recenzje książki: Kod nadzwyczajnego umysłu (1) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Sztukater.pl LITERANKA

   Książki z wydawnictwa Sensus mogę brać w ciemno, bo zawsze są inspirujące i wnoszą do mojego życia dużo pozytywnej energii albo materiału do przemyśleń. Za poradnikami dotyczącymi samorozwoju przepadam, kiedy więc zobaczyłam nowość Vishena Lakhianiego „Kod nadzwyczajnego umysłu”, postanowiłam przekonać się, czego ciekawego może mnie nauczyć ten znany i bardzo wpływowy teoretyk rozwoju osobistego, twórca marki Mindvalley, któremu dane jest obcować z najbogatszymi, kontrowersyjnymi, powszechnie znanymi osobistościami ze świata biznesu i sztuki. Autor przekonał mnie również tym, że obiecywał, że życie zgodne z jego teorią przyniesie nie tyle zmiany, ale wręcz rewolucję. Zasiadłam więc do czytania, by odkryć tajemnice nadzwyczajnych umysłów i… …no cóż… i nic. Żadnego porywu. Przede wszystkim czytałam książkę z wielkim trudem, w mojej ocenia autor nie dysponuje lekkim piórem. Poradnik można podzielić na trzy części, w których autor najpierw zachęca nas do dokładnego przemyślenia, czym kierujemy się w swoim życiu i wyzwolenia z zasad, które nas krępują, wkładają gorset formujący nas na kształt akceptowany przez resztę społeczeństwa. Następnie przychodzi czas na zmiany w swoim nastawieniu, wprowadzenie nowych paradygmatów, przemyślenie nowych celów, by w ostatniej kolejności poświęcić część siebie otoczeniu, społeczeństwu, czy jeszcze ogólniej – reszcie świata. Autor proponuje, aby swoje misje życiowe, czy też zadania życiowe, podzielić na 12 obszarów, pomiędzy którymi należy zachować równowagę, aby wieść życie szczęśliwe i spełnione. Należy zatem zadbać o sferę uczuć, przyjaźni, przygód, środowiska, zdrowia i kondycji, życia intelektualnego, umiejętności, życia duchowego, kariery, życia kreatywnego, rodzinnego i lokalnej społeczności. Każda z tych sfer wymaga analizy, wyznaczania celów i szukania inspiracji, które pomogłyby odnaleźć nowe strategie osiągania pełnego zadowolenia w każdej z nich. Znajdziemy tu szereg podpowiedzi i ćwiczeń, umożliwiających dokładne sprecyzowanie tego, czego tak naprawdę oczekujemy od życia. Lakhiani pomaga nam zidentyfikować reguły społeczne, którym się bezmyślnie podporządkowujemy, mimo że często nie tylko nas to ogranicza, ale wręcz nam szkodzi. Przedstawia metodę wybierania własnego sposobu życia i zachęca do ciągłego aktualizowania wiedzy o sposobach dążenia do wyznaczonych celów. Zwraca uwagę na rolę intuicji, medytacji, tworzenia wizji przyszłości, zwykłego nastawienia (które może działać na naszą psychikę jak placebo). Sypie przy tym jak z rękawa przykładami wybitnych ludzi, którzy chętnie dzielili się z nim swoimi sposobami na życie, nie pomijając jednocześnie własnych doświadczeń, kiedy zrozumiał, co go ogranicza lub zdał się na intuicję, aby osiągnąć oszałamiający sukces. Dostrzega też i podkreśla rolę wdzięczności i wybaczenia, gdyż to ostatnie ma ogromnie oczyszczającą moc. Mi osobiście dała do myślenia jedna idea autora, zgodnie z którą powinniśmy czerpać ze świata religijnego to, co nas rozwija. Lakhiani stwierdził, że można prowadzić głębokie życie duchowe bez konieczności odnoszenia się do konkretnej religii. Dumam nad tą opinią od kiedy ją poznałam. Ponadto podoba mi się pomysł podzielenia swojego życia na sfery zaproponowane w książce i dbanie o równowagę pomiędzy nimi. Pozostałe twierdzenia i zalecenia autora są mi znane z innych źródeł, tutaj znalazłam tylko kolejne potwierdzenie, że one działają. Książka pozostawiła mnie w przekonaniu, że nasz umysł jest motorem naszego rozwoju albo kotwicą trzymającą nas w miejscu, dlatego warto z pełną świadomością wspierać go tak, aby iść do przodu. Tym samym oceniam książkę niezbyt wysoko, to jedna z pozycji, którą można przeczytać, ale nie trzeba.