Harry Potter i filozofia. Przewodnik po Hogwarcie dla mugoli

Recenzje książki: Harry Potter i filozofia. Przewodnik po Hogwarcie dla mugoli (5) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: Tydzień Obornicki 2014-09-19

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   "Harry Potter i filozofia. Przewodnik po Hogwarcie dla mugoli" to obowiązkowa pozycja dla fanów literatury fantastycznej. To okazja, aby poznać świat Harrego z zupełnie innej perspektywy, poznać ukryty przekaz powieści i ponownie przeżyć niezwykłą przygodę.

    

2. Recenzja: http://www.larysa-recenzuje.blogspot.com/ Larysa, 2012-05-04

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Jak wielu z was zauważyło przy szerszej promocji i bardziej popularnej serii książek czy też filmów, co rusz różne wydawnictwa biją się o to, które to wyda nową książkę , która będzie dodatkiem do całego zamieszania. Filozofia, historia i przewodniki to lektury którymi zostajemy zasypani w milionowych nakładach. Co ciekawsze większość z nas i tak to kupi - mimo iż dana książka ma tyle co nic do naszej ulubionej serii, to jak nie można mieć wypełniacza kolekcji. Tak jak i przy Zmierzchu, tak i przy Harrym masowa produkcja niby "bezsensownych" tworów zagościła na polskich rynkach. Jednak, mimo iż większość to czysty szajs, "Harry Potter i filozofia" jest naprawdę wart uwagi.
   
   Zacznę może od plusów. Cała książka jest wytworem wielu autorów, co niezmiernie mnie cieszy gdyż możemy poznać punkt widzenia nie tylko jednej osoby - ich zamiłowanie w tej dziecinie, przekłada się na każdy rozdział. Dzięki takiemu systemowi wgłębiamy się w świat magi jeszcze bardziej i w rzeczy, które nam umknęły uwadze. Muszę jednak przestrzec te osoby, które nudzą się przy filozoficznych wywodach - w tej książce jest jej bardzo wiele, i ja jako jej fanka, czasami sama chciałam rzucić książkę na półkę i o niej zapomnieć. Tym jednak którzy jak ja są zdeterminowani i lubią czasem pogłówkować jak najbardziej polecam książkę, bo jest to naprawdę ciekawe kompendium wiedzy o tym, o czym tak naprawdę nigdy żeśmy nie myśleli.
   
   Książka dzieli się na pięć części, a te części na rozdziały które naprawdę umiejętnie zostały zatytułowane. Od podstaw autorzy wprowadzają nas filozoficzny tok myślenia, by nagle bach...zmień wszystko to co dotychczas wyczytaliśmy z książek. W całej lekturze znajdziemy wszystko to co po pojawiło się w siedmiu tomach - dementory, szczegółowe opisy postaci i ich psychiki itp. Całość dopełniają co lepsze cytaty i co ciekawsze tematy, takie jak na przykład: "Czy Dumbledor był gejem?". Książka otwiera oczy na wiele spraw, które umknęły nam przy czytaniu danej części. Tutaj jednak, wszystko to co owiane było tajemnicą, zostaje jasno przedstawione i wyjaśnione z filozoficznego punktu widzenia.
   
   No koniec słodzenia i przejdźmy do mniej pozytywnych aspektów "Harry'ego i Filozofii". Z pewnością nie jest to książka dla dzieci, ponieważ język w jakim jest napisana jest dość trudny i niekiedy wręcz kolokwialny - czytelnik może się pogubić i stracić ochotę na dalsze rozdziały. Temat jest czasami aż nadto omawiany, można by odnieś wrażenie, że autor szuka dziury w całym - a co najlepsze tej dziury tam nawet nie ma. Podobnie jest z odniesieniem się do serii o Harrym. W niektórych rozdziałach głównych tematem są umarli filozofowie i ich dzieła, co niestety wpływa negatywnie na odbiór książki.
   
   Cóż mogę powiedzieć. Książka wydana solidnie, bez błędów w druku, z czytelną i klarowną czcionką i wyraźnymi rozdziałami. Piękna okładka i grafika w środku - za to cenię to wydawnictwo, książki u nich są zawsze idealnie dopracowane. Komu mogę polecić? Na pewno fanom całej serii o młodym czarodzieju. Jest to idealne kompendium wiedzy, które każdy fan powinien mieć. Mimo iż nie jest to wydanie oficjalne z komentarzami autorki książek, to i tak jest to dzieło na wysokim poziomie - porównując inne książki tego typu, czy przewodniki po filmach jestem naprawdę zachwycona. Każdy kto czytał Harry'ego na pewno z pewnością będzie chciał wrócić w jego świat i pofilozofować nad rzeczami, niby błahymi, a jednak stanowiącymi spójną całość z jakiej składa się 7 tomów o "Chłopcu który przeżył".

3. Recenzja: mapymysli.com Katarzyna

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Cieszę się niezmiernie, że fanów opowieści o Harrym można znaleźć na poważnych uniwersytetach, a nawet na wydziałach filozofii. Współcześni myśliciele dostrzegli w książkach J.K.Rowling wiele pytań filozoficznych, które od wieków zajmują filozofów. Zebrali swoje przemyślenia w barwnych esejach i tak powstała niniejsza publikacja.
   
   Jestem fanką Harrego od pierwszego tomu jego przygód, czyli od 2000 roku, kiedy ukazała się pierwsza część 7-tomowej sagi. Przez te wszystkie lata dorastałam z Harrym i odnajdywałam w książkach o nim wiele marzeń mojego dzieciństwa. Było mi zawsze niesamowicie przyjemnie cofać czas i znowu czuć się, jak mała dziewczynka, która marzy o umiejętności latania, albo czarowania. Czasami wchodziłam w opowieści głębiej, dostrzegałam w nich ukryte przesłania, metafory, czerpałam z nich wiele inspiracji. Ale nigdy nie weszłam aż tak głęboko, żeby dostrzec w postaciach z książek kulturowe archetypy, ani meta-opowieści. Tymczasem zarówno postaci, jak i ich przygody opisane w serii książek o Harrym Potterze są genialnym punktem wyjścia do rozważań o życiu i śmierci, o odkupieniu poprzez miłość, o wyborach determinujących życie człowieka, a także o odróżnianiu rzeczywistości od iluzji i wielu innych.
   
   Nie ze wszystkimi hipotezami i odniesieniami musisz się zgodzić. Ale na pewno warto jest dołączyć do tych, którzy widzą w Harrym kogoś więcej, niż młodego, nieopierzonego czarodzieja.

4. Recenzja: Dziennik Polski WŁODZIMIERZ JURASZ, 2011-08-04

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Saga opowiadająca o przygodach młodego czarodzieja może stać się punktem wyjścia poważnych filozoficznych analiz. W ostatniej części 7-tomowej sagi autorstwa J. K. Rowling jej bohater, Harry Potter, młody czarodziej, postanawia umrzeć. Michael W. Austin, amerykański filozof, dostrzega w tej decyzji analogie z postawą samego Sokratesa. Obaj postanawiają umrzeć z bardzo ważnych powodów. Chcą oddać życie za swe przekonania. Wyjaśnia to Platon, uczeń Sokratesa. „Dla niego życie moralne jest konieczne, a zarazem wystarczające dla osiągnięcia prawdziwego szczęścia To oznaczą że abyśmy mogli być prawdziwie szczęśliwi, musimy żyć moralnie" - pisze Austin. Szkic zatytułowany „Dlaczego Harry i Sokrates postanawiają umrzeć" znalazł się w książce „Harry Potter i filozofia", zbiorze esejów poświęconych analizie różnorakich aspektów filozoficznych słynnej sagi. Bo -jak twierdzą redaktorzy tomu - „ J.K. Rowling, podobnie jak J.R.R. Tolkien, C. S. Lewis i inni wielcy autorzy książek dla dzieci, nie zawahała się w swojej opowieści poruszać złożonych zagadnień i stawiać trudnych pytań". Tym właśnie tropem poszli autorzy pomieszczonych w tym tomie szkiców, rozważający na podstawie dziejów Pottera problemy wolności i determinizmu, duchowej i cielesnej natury człowieka sensu życia i sensu śmierci. Przeciwnicy tej sagi, oskarżający ją m.in. o propagowanie okultyzmu, zapewne zaprotestują przeciw takiemu rozumieniu książek J.K. Rowling. Autorzy omawianego opracowania bronią się, pisząc: „Podobnie jak inni filozofowie zaangażowani w ruch łączący filozofię z kulturą masową, my również mamy nadzieję, że uda nam się wyprowadzić tę wspaniałą dziedzinę wiedzy poza porośnięte bluszczem mury uniwersytetów i uczynić jej metodologię, źródła i krytyczne spojrzenie dostępnym dla wszystkich". Na swój sposób powraca więc spór wywołany przed kilkunastoma laty powieścią „Świat Zofii" Josteina Gaarderą będącą w intencji autora formą popularyzacji filozofii, oskarżaną jednak o trywializację poruszanych w niej problemów. Zainteresowanie filozofią, było nie było - Królową Nauk, jest w dzisiejszym świecie znikome. Nie udają się próby przywrócenia jej do licealnych programów nauczania Może więc próba takiego odczytywania dzieł literatury popularnej nie jest pozbawiona sensu? Może jest w stanie skłonić któregoś z młodych czytelników do samodzielnego myślenia? Wróćmy do przywołanego już Platona „Historia Harryego obrazuje poglądy Platona. Harry absolutnie nie jest doskonały, ale przejawia wiele z cnót platońskich. Poszukuje mądrości w rozmowach z Dumbledorem i często wykazuje się niezwykłą odwagą, zwłaszcza gdy chcąc ratować swoich przyjaciół, staje twarzą w twarz ze śmiercią. Z zaangażowaniem walczy o sprawiedliwe traktowanie czarodziejów i mugoli i, jeśli to konieczne, dla wspólnego dobra jest gotów oddać własne życie" - pisze Austin. I dalej: „Według Platona dusza niemoralna jest duszą chorą, upośledzoną. Kiedy górę bierze dążenie do honoru, rozkoszy albo bogactwa musi się to skończyć wewnętrznym rozdarciem. Takie zło jest niszczycielską siłą, na przykład dla związków międzyludzkich. Doskonałym tego przykładem jest postać Voldemorta. Jego pragnienie władzy doprowadza do jego wewnętrznej klęski i izoluje go od innych". Czy takie rozumienie Platona czy dojście do Platona poprzez Harryego Pottera może być szkodliwe? Raczej nie. Oczywiście, o ile poglądy Platona się akceptuje. A jak wiadomo, z Platonem i jego koncepcjami bywało bardzo różnie...

5. Recenzja: POLSKA - DZIENNIK ŁÓDZKI . N, 2011-08-01

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Mamy wakacje, nie wypada więc rozmawiać o innych niż wakacyjne lekturach. A niewątpliwie jedną z najpopularniejszych, wręcz hitem naszych czasów, jest seria o młodym czarodzieju Harrym Potterze. Saga ta dobiegła właśnie końca, ale to również jeden z powodów, by zacząć ją czytać... od początku. Niekoniecznie -wprost, tak jak została litera po literze, słowo po słowie napisana przez J.K. Rowling. Ale między wierszami, tak jak uczynili to William Irwin i Gregory Bassham, efekty swych przemyśleń prezentując w wydanej przez Helion/Edito książce "Harry Potter i filozofia. Przewodnik po Hogwarcie dla mugoli". Bo choć okładkę zdobi portret Harryego, nie jest to książka w żaden sposób związana z serią o charyzmatycznym czarodzieju, który zawładnął umysłami i sercami, głównie dzieci i młodzieży, na całym świecie. Choć raczej niezbędna jest podczas tej lektury znajomość "magicznych ksiąg". Bowiem komentatorzy czarodziejskiego świata Harryego Pottera prezentują klucze do zaszyfrowanych w kolejnych tomach idei i nurtów filozoficznych, odkrywając we wszechobecnej aurze niezwykłości - ukrytych komnatach, duchach, magicznych przedmiotach, kontrolujących umysły, mrocznych tajemnicach z przeszłości i wilkołakach - wielkie bogactwo, niekiedy bardzo kontrowersyjnych, treści. Oczywiście książka ta nie jest bynajmniej jednym z kolejnych oskarżeń o szerzenie magii i okultyzmu. Nikt tu nie nawołuje do ostentacyjnego rzucenia historii z "Harrym" na płonący stos. To raczej, zgodnie z tytułem, przewodnik dla mugoli, czyli fanów Pottera pozbawionych, niestety, magicznej mocy. Dla tych jednak, których magiczna rzeczywistość wciąż nęci i pociąga. Dzięki lekturze tego przewodnika z pewnością dotrą oni do prawd, które przypuszczalnie przeoczyli w trakcie lektury lub - co nawet bardziej prawdopodobne - nie mogli być ich świadomi.

więcej recenzji

ukryj recenzje